شهيد مهندس محمدجواد تندگويان، بالاترين مقام كشوري جمهوري اسلامي ايران بود در دوران هشت ساله دفاع مقدس توسط عمّال بعثي صهيونيستي رژيم صدام به اسارت گرفته شد.
مرور زندگي و فعاليت هاي اين وزير نفت كابينه شهيد محمدعلي رجايي كه درست چهل‌روز پس از آغاز جنگ تحميلي اسير شد، به خوبي حكايت مجاهدت ها و مظلوميت هاي ياران خميني كبير(ره) را بازنمايي مي‌كند. مهندس تندگويان(كه مقام معظم رهبري به زيبايي تمام او را «شهيد غريب» خوانده‌اند) با همكاري مشترك دشمن رو در رو و ستون پنجم داخلي اسير شد و سال هاي سال، سخت ترين شكنجه هاي جسمي و روحي و نيزدرد دوري از خانواده و ميهن را تاب آورد و حاضر نشد حتي كلامي عليه ياران، هم رزمان و هم ميهنان خود بگويد.
او به مصداق آيه شريفه «من المؤمنين راجال صدقوا ماعاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و مابدلوا تبديلا» جان شيرين خود را در اوج جواني بر سر هدف والايش گذاشت و با سر بلندي تمام به ديدار يارشتافت.
تندگويان از خيل جواناني بود كه هنگام آغاز قيام حضرت امام دراوايل دهه 1340 شمسي، دوره نوجواني را طي مي‌كرد و معظمٌ‌له در پاسخ به مزدوران رژيم پهلوي، اين نوجوانان را ياران و ياوران نهضت خويش خواندند. پيش بيني جلودار نهضت به زيبايي به تحقق پيوست و تندگويان در دهه 1350 ضمن كسب دانش آكادميك و نيز بهره گيري از استادان مدعو به به دانشگاه نظير شهيد مطهري،دكتر شريعتي و علامه جعفري، به مبارزه پنهان وآشكار عليه رژيم پرداخت و بهاي آن را با زنداني شدن خويش و همچنين دوري از موقعيت هاي خوب اجتماعي (كه با توجه به مقام علمي اش استحقاق آن را داشت) پرداخت كرد.
درادامه و با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1357 نيزمهندس تندگويان از خيل جوانان متخصص و متعهدي بود كه از هر نظر آمادگي خدمت به اسلام و ميهن را داشتند و عرصه مديريت، بهترين بستر براي خدمت آنان به آرمان هاي والاي انقلاب اسلامي بود.
اما بروز رخدادي عظيم همچون جنگ تحميلي، بسياري از اين جوانان شايسته را از ما گرفت و تندگويان درغربت تنهايي خويش،چون سروي آزاده محكم و پابرجا با نيت قربتاًالي الله ايستاد و با كمال وقار و افتخار نام خود را در بين اين جوانان جاودانه ساخت. او راد مردي ديگر همچون باكري، همت،جهان‌آرا، نامجو، كلاهدوز و خيل شهداي دفاع مقدس بود.
يادت گرامي باد،محمدجواد تندگويان، اي شهيد غريبِ قريب...
اسرايي كه از ما گرفتند
بيانات حضرت امام خميني(ره)
ما در اين جنگي كه آن ها هجوم آوردند و تحميل به ما كردند، اُسَراي بسيار از آن ها داريم،پناهندگان بسيار از آن ها داريم؛ لكن با اُسَرا عملي كرديم كه هيچ كس با اُسُراي خودش آن را عمل نمي‌كند. ما مثل برادرهاي خودمان با آن ها عمل كرديم. در صورتي كه اُسَرايي كه از ما آن ها گرفتند، تحت شكنجه هستند.حتي وزيرنفت ما- مهندس محمد جواد تندگويان- الآن تحت شكنجه است. آن طوري كه حتي در روز نامه هاي اين دو روز نوشته بودند،به واسطه شكنجه درخطراست،و شايد خداي نخواسته ازشكنجه هايي كه مي‌كنند و كردند جان سالم به در نبرد. اين آن رژيمي است و آن شخصي است كه در طائف آن لاطايل ها مي‌گويد و اظهارمظلوميت مي‌كند؛و نيست كسي كه بنشاند او را در يك محكمه‌اي و از او بازجويي كند كه آيا اين مظلوميت هايي كه اظهارمي‌كنيد،ظالمي هستيد كه به صورت مظلوم خودتان را جلوه مي‌دهيد.
از فرموده هاي حضرت امام در تاريخ22 بهمن1359.
*******
تندگويان، وزير بسيجي و فداكار جمهوري اسلامي
شهيد تندگويان در كلام مقام معظم رهبري
پاسخ حضرت آيت الله خامنه‌اي به پيام هاي تبريك مسؤولان و اقشارمختلف مردم، به مناسبت اعلام متجاوزبودن عراق ازطرف سازمان ملل متحد، درتاريخ27 آذر1370
پيشاني سپاس بر درگاه خداوند ساييده و به ملت عزيز تبريك مي‌گويم. اين شادي بزرگ، با تلخي غم فقدان شهيدان عالي مقام و گلهاي پرپرشده بوستان خميني همراه است، كه اين روزها بازگشت پيكر مطهر شهيد غريب مان،مهندس تندگويان ،وزير بسيجي و فداكارجمهوري اسلامي، آن را تازه مي‌سازد و عظمت فداكاري هايي را كه به اين پيروزي ها انجاميد،درچشم هوشمندان عالم به تصوير مي‌كشد. جاي آن پير مراد وحكيم فرزانه و رهبر دلسوز و تيزبين خالي است كه ثمره استواريِ معجزنشان خود را در پيروزي هاي پياپي ملت خود ببيند و شادابي اين درخت تناور را كه نهال آن به دست تواناي او نشانده شده است بنگرد.
بيانات مقام معظم رهبري در ديدار با وزير و مسؤولان وزارت كشور و استانداران در تاريخ 27آذر 1370
جا دارد كه به غم طولاني عميق فقدان شهيداي عزيزمان اشاره كنم؛كه مجاهدت و تلاش آنها،مظهروالاي صبرو كار مخلصانه بود. امروز هم خداي متعال، با بازگشت پيكرمطهرشهيد عزيزمان شهيد تندگويان ياد شهدا را درذهن ملت ايران زنده تر كرد. خدا او را غريق رحمت كند،و همچنان كه غريبانه مجاهدت كرد و در راه خدا شهيد شد، ثواب و اجرشهداي غريب راه خدا را به او ارزاني بدارد.
بيانات حضرت آيت الله خامنه‌اي در ديدار با فرماندهان يگان هاي سپاه پاسداران مستقر در فرودگاههاي كشور در تاريخ 2 دي 1370
واقعاً اگرعراق بعد از قبول قطعنامه توسط ما، با همان ساز و برگ قبلي پشت اين هزاروسيصد كيلومتر مرز ما باقي مي‌ماند، فكرمي كنيد كه ملت ايران روي آرامش وآسايش مي‌ديد؟ فكرمي‌كنيد كه نيروهاي مسلح كه شماها باشيد مي‌توانستند اندك احساس آرامشي بكنند؟ آيا آب خوشي از گلوي اين ملت پايين مي‌رفت؟
رژيم عراق،اصلاً شريربالذات است؛اصلاً نمي‌تواند عدم شرارت را تحمل كند.شما ببينيد جسد مبارك شهيد تندگويان را موميايي كرده حاضردارند؛اما وقتي كه هيأت و دكتر و مسؤولان مربوطه به آن جا مي‌روند، قبري را مي كنند و جسد ديگري را نشان مي‌دهند!البته اين ها هم فهميدند و گفتند كه اين جسد شهيدتندگويان نيست،اصرار كردند،بالاخره آنها مجبورشدند كه جسد اصلي را بدهند.حالا اگراين ها قانع مي‌شدند و همان جسد را مي‌آوردند،بگو شما با آن جسد موميايي كرده، مي‌خواستيد چه كار كنيد؟! شرارت اين دشمن تا اين حد است؛ از يك جسد موميايي كرده هم حاضر نيست بگذرد؛ براي اين كه يك وقت به صورتي از آن عليه جمهوري اسلامي استفاده كند؛ يك بي آبروگي سياسي، يا مشكلي درست كند!
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 47
وصــیــت‌نــامــه دســتــه جــمــعــی ۵۰ غــواص عــمــلــیــات کــربــلــای ۴ 
